ابرهای آسمان چشمانم میبارد
مهربونم دلم برات خیلی تنگ شده مدتی میشه میخوام شعر بگم نمیتونم نمیدونم یادته هنوز یانه گفته بودم بدترین حالم ناتوانی تو نوشته بغض هایی که ازار میدن نگرانیایه بیجا چقدر دلتنگم خیلی سخته ...
سکوت کردن سخته عاشق بودن سخته اما باید چیکار کنم؟اذیتت کنم پیام بدم ؟بحث کنیم بگم دلتنگم بگی فکرکردم تموم شده بگم تموم شده اینارو نگاه کنید شعرامو نشون بدم بگید خستم خوابم میاد
سرنمازا میگم دیگه خدا راضیم به رضای تو بودنی که باعث ازارش میشه رو نمیخوام
خدایا خودت کمکمون کن
نتونستم شعر بنویسم اما برات یه متن نوشتم
بغض سخت راه گلویم را بسته
مانند بالشتکی بر صورتم
اشک ها رهایم نمیکنند
انگار سخت دل تنگم
کاش راهی برا بودنت بود
مینویسم برات تا زمانی که
نیستم بخوانی نامم
من پریشان شده بودم
عاشق شده بودم
اما
بغض را نفس را بست
کوچه ی خیالم را به بن بست نبودنت
تغییر داد
کیف بردوش از خانه ی دوستی رهاندی ام
در بن بست بی کسی ها دنبالم کردن
در انتها ی بن بست نشستم
زانوان غمم را بغل کرده
و به اشک هایم اجازه ی باریدن دارم
روز گذشت و تنهایی شب فرارسید
همچنان ابرهای چشمانم میبارند
نفهمیدم چشد اسمان ارام شد
وبه خوابی عمیق فرو رفتم
